|
1- در سال 1543 برای اولین بار نیکولاس کپرنیک اظهار کرد که سیاره ی زمین به دور خورشید می گردد و در سال 1609 گالیله اختر شناس ایتالیایی این ادعا را اثبات کرد
 2- طول تلسکوپ هابل تقریبا به اندازه ی طول یک اتوبوس است . این تلسکوپ در ارتفاع 600 کیلومتری از سطح زمین قرار دارد
3- منظومه ی شمسی ما در کهکشان راه شیری در لبه ی یکی از بازوهای مارپیچی اش در بازوی جبار قرار دارد 4- کهکشان ما راه شیری حدود 200میلیارد ستاره دارد (خورشید ما یکی از کوچکترین این ستاره هاست ) و پهنایش 100000 سال نوری است یعنی 100هزار سال طول می کشد تا فضاپیمایی که با سرعت نور حرکت می کند این کهکشان را طی کند 5- نور ستاره ها مستقیم و ثابت وارد جو می شود اما جابه جایی هوا کمی تغییر در این پرتوها ایجاد می کند در نتیجه ما ستاره ها را به صورت چشمک زن می بینیم 6- یک سال نوری معادل 9460000000000 کیلومتر است . 7- 2 میلیارد سال طول می کشد تا یک کاوشگر فضایی معمولی بتواند فقط کهکشان مارا بپیماید
. 8- کاوشگر فضایی وویجر 1 که بیش از 30 سال پیش به فضا پرتاب شد در حال حاضر فقط به انتهای مرز های منظومه ی شمسی ما رسیده است . 9- فضانوردهای ناسا ابتدا دوره ی یک ساله ی پایه و مقدماتی را پشت سر می گذارند . سپس پیش از شروع ماموریت های فضایی دوره های آماده سازی پیشرفته را می گذرانند 10- فضانورد در لباس فضانوردی بسیار مجهزش حدود هشت ساعت و نیم در فضا زنده می ماند 14- اندازه ی قرص زمین هنگام طلوع از کره ی ماه چهار برابر اندازه ی قرص ماه در آسمان زمین است 15- رکورد طولانی ترین اقامت در فضا متعلق به فضانوردی روسی به نام والری پولیاکف است . وی 438 روز در ایستگاه میر زندگی کرد 16.- اگر منظومه ی شمسی اندازه ی یک فنجان قهوه باشد آنگاه کهکشان راه شیری – اگر شما به آسمان نگاه کنید ابتدا ستاره هایی اندک را مشاهده می کنید ولی بعد از 20الی30 دقیقه چند برابر قبل ستاره می بینید که علت آن عادت کردن چشم به تاریکی است |
بیرونی 