برنامه اسپیس اکس برای فرستادن بشر به مریخ

ایلان ماسک کارآفرین مشهور آمریکایی و مدیرعامل شرکت اسپیس اکس در تشریح برنامه‌هایش برای سفر به مریخ پیش‌بینی کرده که تا ۱۰۰ سال آینده یک میلیون انسان در مریخ ساکن خواهد شد و هزینه رفتن به سیاره سرخ به ۱۰۰ هزار دلار خواهد رسید.

ماسك بنيانگذار شركت فضايي خصوصي اسپيس‌ايكس، در كنگره بين‌المللي نجومي در مكزيك اعلام كرد برنامه او براي سكونت‌دادن انسان در مريخ از سيستم حمل و نقل تجديد‌پذيري بهره خواهد برد كه در هر سفر 80 روزه‌اش به سوي مريخ 100 مسافر را به همراه خواهد برد. طول اين سفرها به تدريج به 30 روز كاهش پيدا خواهد‌كرد.

اين سيستم حمل و نقل شامل فضاپيماهايي قابل استفاده مجدد است كه در مدار زمين از اكسيژن و متان سوخت‌گيري خواهند كرد و پس از فرود در مريخ نيز امكان سوختگيري مجدد وجود دارد.

به گفته ماسک با استفاده از روش های قدیمی، هزینه سفر هر نفر به کره مریخ بالغ بر 10 میلیارد دلار خواهد بود، اما او قصد دارد این رقم را به حدود 200 هزار دلار برای هر نفر برساند، و می گوید نهایتاً این هزینه به کمتر از 100 هزار دلار کاهش خواهد یافت.

https://i0.wp.com/s9.picofile.com/file/8268934318/elon_musk_mars_spacex_1.jpg

ماسک اعلام کرده که هدف او سكونت دادن جامعه‌اي يك ميليون نفري انسانها روي مريخ است كه بتوانند به تدريج به خودکفایی برسند؛هدفي كه از نظر ماسك تا 100 سال ديگر محقق خواهد‌شد.

او در این رابطه گفت:اگر حداقل تعداد نفرات لازم برای خودکفایی روی کره مریخ و تشکیل تمدن را یک میلیون نفر در نظر بگیریم، با احتساب اینکه هر 2 سال یک بار قادر به پرتاب فضاپیماهایی با ظرفیت 100 نفر هستیم، نهایتاً به 10 هزار سفر بین سیاره ای نیاز خواهیم داشتدر حال حاضر احتساب 100 نفر در هر سفر عددی معقول به نظر می رسد، اما احتمالاً به مرور زمان، این تعداد اضافه شده و به 200 نفر یا بیشتر برسد، تا هزینه سفر به ازای هر نفر کاهش یابد.

ماسک اعلام کرد: ما در نظر داریم نهایتاً حدود 1000 فضاپیما بسازیم، که البته زمان زیادی نیاز دارد. با احتساب تمامی این موارد، به عقیده من از زمان اولین سفر به مریخ تا تشکیل تمدن یک میلیون نفری، بین 40 تا 100 سال زمان نیاز خواهیم داشت.

براساس زمانبندي برنامه اسپيس‌ايكس،‌اولين پرواز به مريخ در سال 2022 قرار است صورت بگیرد.ماسك نام اولين فضاپيمايي كه راهي مريخ خواهد شد را قلب طلا ن گذاشته که نامي برگرفته از كتاب «دستورالعمل مسافرت مجاني به كهكشان»، نوشته داگلاس آدامز است. محل پرتاب اين فضاپيما پايگاه فضايي كندي خواهد بود،‌ درست از همان سكويي كه ماموريت آپولو به سوي ماه آغاز شد.

نمونه آزمايشي اين فضاپيما طي چهار سال آينده پروازهايي آزمايشي به سوي فضا انجام خواهد داد اما تمامي اين پروازها زير ارتفاع مداري خواهند بود. ماسك به تازگي از انجام موفقيت‌آميز اولين آزمايش موتور راكت رپتور شركت اسپيس‌اكس خبر داد،‌موتوري كه قرار است انرژي مورد نياز فضاپيما و بوستري كه فضاپيما را در مدار قرار مي‌دهد را تامين كند.

یک سیاره ‹شبیه زمین› در نزدیکی منظومه شمسی کشف شد

دانشمندان بر اساس محاسبات خود بروی جرم و چگالی این سیاره جدید حدس می‌زنند سطح آن مثل کره زمین صخره‌ای باشد

ستاره‌شناسان می‌گویند سیاره‌ای را در نزدیکی منظومه شمسی شناسایی کردند که تقریبا هم اندازه کره زمین است و به دور ستاره پروکسیما قنطورس می‌چرخد.

نکته مهمی که دانشمندان در مورد این سیاره هم اندازه زمین کشف کرده‌اند این است که سطح او می‌تواند همچون زمین صخره‎ای باشد و در فاصله و مداری از ‹خورشید منظومه خودش› (پروکسیما قنطورس) حرکت می‌کند که پدید آمدن آب بروی آن محتمل می‌شود.

پروکسیما نزدیک‌ترین ستاره به خورشید است.

پروکسیما حدود ۴۰ تریلیون کیلومتر از ما فاصله دارد و با استفاده از فناوری‌های امروزی در صنعت فضانوردی، یک سفینه اگر امروز به سوی این منظومه حرکت کند چند هزار سال دیگر به آن خواهد رسید.

با وجود این کشف سیاره‌ای شبیه کره‌ زمین آن هم در نزدیک‌ترین فاصله از منظومه شمسی، بسیار هیجان‌انگیز است و می‌تواند سرمنشاء تحقیقات جدید نجوم‌شناسی شود.

گویلیم آنجلادا سرپرست تیم تحقیقاتی ‹پِیل رِد دات› که این سیاره جدید را کشف کرده‌اند و نتایج پژوهش‌های خود را در مجله علمی نیچر منتشر کرده‌اند می‌گوید: «اگر چه حتی فکر سفر به این سیاره در حال حاضر در حد یک داستان علمی- تخیلی می‌نماید، اما به زودی شاهد آن خواهیم بود که احتمال عملی کردن چنین سفری در قالب پروژه‌های دانشگاهی مورد توجه قرار گیرد و بالاخره یک روز چنین سفری ممکن شود.»

چند ماه پیش، میلیاردر ماجراجو، یوری میلنر خبر داد حاضر است ۱۰۰ میلیون دلار بروی پروژه‌ای سرمایه‌گذاری کند که بر طراحی و ساخت سفینه‌ای کوچک متمرکز شود. سفینه‌ای برای انجام سفرهای بین منظومه‌ای که با استفاده از لیزر حرکت می‌کند.

در صورت طراحی و ساخت چنین فضاپیمایی، این سفینه قادر خواهد بود با سرعتی معادل ۲۰ درصد سرعت نور (۳۰۰ هزار کیلومتر در ثانیه) حرکت کند و به این ترتیب سفر به منظومه‌های مجاور ما به جای چند هزار سال به چند صدسال تقلیل خواهد یافت.

با وجود این، آن طور که دانشمندان می‌گویند امکان وجود حیات و یا زیست‌پذیر بودن این سیاره نیازمند تحقیقات فراوان است و آنچه هم اکنون در مورد احتمالا وجود آب و حیات بروی این سیاره گفته می‌شود تنها در حد گمانه‌زنی و فرضیات علمی باقی خواهد ماند.

به‌دست Birooni فرستاده‌شده در Uncategorized

کشف یک سیاره در منظومه سه‌خورشیدی

zimg_001_7

تصور کنید صبح زیبایی را آغاز کرده‌اید با سه خورشید درخشان در آسمان. اگر می‌توانستید روی سیاره KELT-4Ab زندگی کنید، صبح رابه این صورت می‌دیدید.

به گزارش پایگاه اینترنتی «ساینس دیلی»، دانشمندان سیستم «سه‌ستاره‌ای» را کشف کرده‌اند که ۶۸۵ سال نوری از زمین فاصله دارد و نکته عجیب و غیرمعمول در مورد آن وجود سیاره‌ای با مدار گردشی پایدار در مدار آن است.

سیستم‌های چند ستاره‌ای در جهان کاملا رایج و معمول هستند و تخمین زده می‌شود که تقریبا نیمی از کل ستارگان بخشی از آن هستند. اما نکته قابل توجه در کشف جدید وجود یک سیاره است.

ستاره‌شناسان همیشه در جستجوی «سیاره‌های فراخورشیدی» هستند که به دور دیگر ستارگان می‌چرخند. این کار را به وسیله رصد یک ستاره و دیدن اینکه آیا نور آن ستاره محو می‌شود یا نه انجام می‌دهند. اگر این اتفاق بیفتد به این معنی است که سیاره‌ای از جلوی آن ستاره عبور کرده است.

به گزارش یونایتد پرس اینترنشنال، دانشمندان تاکنون هزاران سیاره فراخورشیدی را کشف کرده‌اند که بیشتر آنان دو ستاره داشتند.

کشف جدید حکایت از وجود یک سیاره غول پیکر گازی داردکه از حیث اندازه یک و نیم برابر مشتری در منظومه شمسی است.

KELT-4Ab تنها به دور یکی از سه ستاره خود به نام KELT-A می‌چرخد و این چرخش سه روز طول می‌کشد. دو ستاره دیگر این سیستم به دور یکدیگر می‌چرخند. گردش یک دور کامل این جفت ۳۰ سال طول می کشد. از سوی دیگر چرخش آنها به دور ستاره اصلی این سیستم چهار هزار سال طول می‌کشد.

اینگونه سیاره‌ها که «مشتری داغ» نامیده می‌شوند پدیده تازه‌ کشف‌شده‌ای نیستند و دانشمندان نخستین سیاره رااز این نوع را در سال ۱۹۹۵ کشف کرده بودند. اما این کشف به هرحال مهم است زیرا اطلاعاتی در موردشکل‌گیری، حرکت و تکامل این سیاره‌ها به دست می‌دهد.

تلسکوپ KELT ستارگان درخشان را در بخش‌های وسیعی از آسمان رصد می‌کند و در جستجوی سیاره‌هایی است که مدار چرخش بسیار نزدیکی به ستارگان دارند. زمانی که ستاره  KELT-A هر چند روز یکبار محو می‌شد دانشمندان به این نتیجه رسیدند که سیاره‌ای به دور آن درحال چرخش است.

پایگاه اینترنتی «گلوبال نیوز» به نقل از پروفسور جاستین کرپ یکی از اعضای گروه کشف KELT-4Ab می‌گوید «ما به دنبال یافتن این نکته هستیم که چگونه سیاره‌ها در مکان نهایی درون مدار چرخش به دور ستارگان قرار می‌گیرند. تا اواسط دهه ۹۰ دانشمندان بر این عقیده بودند که سیاره‌های بزرگ گازی را تنها می‌توان در فاصله‌ای بسیار دور از مدار ستاره‌ای که به دور آن می چرخند یافت، مانند سیاره مشتری که در منظومه شمسی وجود دارد. اما کشف جدید این فرضیه را به کلی تغییر داد».

برخی نظریه‌ها حاکی از است که سیاره‌های غول‌پیکر گازی که مدار بسیار نزدیکی به خورشید خود دارند، به خاطر خارج شدن از مدار اصلی خود اینچنین به خورشیدشان  نزدیک شده‌اند و احتمالا یک سیاره دیگر آنها را مدار اولیه‌شان بیرون انداخته است.

اولین مردی که زمین را از فضا مشاهده کرد

 

55 سال پیش در روز 12 آوریل 1961 (24 فروردین 1340) بشریت مرزهای علم را به عقب راند و برای اولین بار یک انسان فضانورد به فضا ارسال شد.

به گزارش سرویس علمی ایسنا، یوری گاگارین، خلبان جوان اتحادیه جماهیر شوروی برای 108 دقیقه در اطراف زمین پرواز کرده و سپس با موفقیت به خانه بازگشت.

گاگارین در سال 1934 در دهکده کلوشینو در نزدیکی شهر کوچک گژاتسک (گاگارین کنونی) در غرب مسکو متولد شد. خانواده وی در یکی از مزارع کمونیستی کار می‌کردند که توسط اتحاد جماهیر شوروی برای سازماندهی تولید محصولات کشاورزی برنامه‌ریزی شده بود.

گاگارین در نوجوانی پس از مشاهده فرود اضطراری یک هواپیمای نظامی در نزدیکی خانه‌شان تصمیم گرفت که خلبان جنگی شود. پس از تحصیل در رشته فیریک و ریاضیات و ورود به کلوپ پرواز، رویای گاگارین به واقعیت پیوست. وی در سال 1955 نخستین پرواز انفرادی خود را انجام داد که چهار سال قبل از ورودش به عرصه فضا بود.

1460528172684_10

 

 

 

 

جنگ سرد و رقابت فضایی

با اوج گرفتن جنگ سرد، فضا به منبع تنش بین شوروی و آمریکا تبدیل شد. گاگارین در آن زمان نمی‌دانست که قرار است یکی از مهمترین پیروزی‌های شوروری را ارائه کند. هر دو حکومت شوروی و آمریکا می‌خواستند نخستین فاتح فضا باشند. هر دو طرف می‌دانستند که ارسال نخستین انسان به فضای خارج زمین می‌تواند دستاوردی بزرگ باشد.

در سال 1957، اتحادیه شوروی نخستین پیروزی را با ارسال نخستین ماهواره ساخت دست بشر به فضا موسوم به «اسپوتنیک 1» بدست آورد. از آن زمان به بعد هر دو کشور شوروی و آمریکا به سختی کار می‌کردند تا در رقابت بعدی یعنی ارسال انسان به فضا برنده شوند.

یوری گاکارین که در آن زمان به عنوان خلبان جنگنده فعالیت می‌کرد، جذب موفقیت‌های کشورش در فضا شد و تصمیم گرفت برای شرکت در برنامه وستوک درخواست کند. هدف این برنامه آموزش دقیق جسمی و روانی، آماده‌سازی نخستین مرد یا زن از شوروی برای ارسال به مدار پائین زمین بود.

مقاومت گاگارین، مهارت‌های خلبانی‌اش، تحصیلات علمی و قامت کوچک وی به دلیل فضای محدود درون کابین به او اجازه داد تا توسط سرگئی کورلوف، رئیس برنامه فضایی آن زمان از بین 200 کارآموز به عنوان نخستین فضانورد انسان انتخاب شود.

در روز 12 آوریل 1961 گاگارین بر روی فضاپیمای ووستوک 1 به اولین مردی تبدیل شد که توانسته زمین را از فضا مشاهده کند.

آمریکا سه هفته پس از این دستاورد توانست فضانورد خود را به فضا بفرستد. آلان شپارد در روز پنج مه 1961 (15 اردیبهشت 1340) برای 15 دقیقه در اطراف مدار زمین سفر کرد. دو سال بعد نخستین زنی که به فضا ارسال شد نیز روسی بود. والنتینا ترشکووا، فضاپیمای ووستوک 6 را در ژوئن 1963 به پرواز درآورد.

یوری گاگارین الهام‌بخش نسل‌های فضانوردان و کیهان‌نوردان سراسر جهان بوده است. وی در روز 27 مارس 1968 طی یک پرواز آموزشی نظامی در سن 34 سالگی درگذشت.

روز 12 آوریل در سال 2011 در پنجاهمین سالروز سفر گاگارین به فضا که راه را برای کاوشهای متعاقب فضایی هموار کرده بود، به طور رسمی به عنوان روز جهانی پرواز انسان به فضا نامگذاری شد.

ایسنا

 

اعتدال بهاری چیست؟

اعتدال بهاری چیست؟

ما ایرانیان از قرن‌ها پیش لحظه‌ی تحویل سال را جشن می‌گیریم؛ اما تحویل سال کی رخ می‌دهد؟ تحویل سال یا در اصطلاح نجومی «اعتدال بهاری» به لحظه‌ای گفته می‌شود که خورشید از دید ناظر زمینی، استوای سماوی۱ را قطع و از آن عبور کند؛ به اصطلاح علمی، زاویه‌ی میل آن صفر شود. به عبارت دیگر زمانی است که زاویه‌ی تابش خورشید بر استوای زمین عمود باشد. این بدین معنی است که نور خورشید در این لحظه به مقدار مساوی به نیم‌کره‌ی شمالی و جنوبی می‌رسد. همان‌طور که در شکل ۱ می‌بینید اگر هنگام ظهر در نقطه‌ای بر استوای زمین بایستیم خورشید را درست بالای سرمان خواهیم دید. هم‌چنین اگر در قطب شمال باشیم، در لحظه‌ی اعتدال بهاری، خورشید در حال طلوع خواهد بود و در قطب جنوب، در حال غروب.

شکل ۱: تابش خورشید بر زمین در هنگام اعتدال بهاری. در این لحظه خورشید به صورت عمود بر استوای زمین می‌تابد و صفحه‌ی استوایی از مرکز زمین رد می‌شود. عکس از http://www.timeanddate.com/calendar/march-equinox.html برداشته شده است.

شکل ۱: تابش خورشید بر زمین در هنگام اعتدال بهاری. در این لحظه خورشید به صورت عمود بر استوای زمین می‌تابد و صفحه‌ی استوایی از مرکز زمین رد می‌شود.

 

در روز اول فروردین تقریبا طول روز و شب در نقاط مختلف دنیا یکی می‌شود و مرکز خورشید دقیقا ۱۲ ساعت بالای افق قرار دارد و قابل رؤیت است. دلیل تقریبی بودن طول روز و شب اینست که خورشید از روی زمین قطر زاویه‌ای قابل توجهی دارد (حدود ۰/۵ درجه) و در هنگام طلوع، مرکز خورشید هنوز زیر خط افق محلی است ولی پرتوهای نور از قسمت‌های بالایی خورشید به ما می‌رسند. هم‌چنین نور خورشید در جو زمین کمی پراکنده می‌شود و نور آن زودتر از آن‌که خورشید از افق بالا بیاید به ما می‌رسد. به این دو دلیل است که طول روز کمی بیشتر از طول شب می‌شود.

 

شکل ۲: گردش زمین به دور خورشید. زاویه‌ی محور چرخش زمین با صفحه‌ی مداری حدود ۲۳/۵ درجه است که موجب به‌وجود‌آمدن فصل‌ها می‌شود. عکس‌ از http://www.ventula.info/spring-equinox-definition/ برداشته شده است.

شکل ۲: گردش زمین به دور خورشید. زاویه‌ی محور چرخش زمین با خط عمود بر صفحه‌ی مداری حدود ۲۳/۵ درجه است که موجب به‌وجود‌آمدن فصل‌ها می‌شود.

 

در واقع علت اصلی به وجود آمدن فصل‌ها روی کره‌ی زمین، زاویه‌ی محور چرخش زمین به دور خود نسبت به محور عمود بر صفحه‌ی گردش زمین به دور خورشید است. همان‌طور که در شکل ۲ می‌بینید این زاویه تقریبا ۲۳/۵ درجه است. در این شکل، چهار نقطه‌ای که تغییر فصل‌ در آن‌ها رخ می‌دهد نشان داده شده است. این چهار نقطه به ترتیب به اعتدال بهاری، انقلاب تابستانی، اعتدال پاییزی، و انقلاب زمستانی معروفند. وقتی که قطب شمال به سمت خورشید متمایل شده باشد، در نیم‌کره‌ی شمالی مسیر خورشید در آسمان طولانی‌تر است و خورشید در ارتفاع بالاتری قرار دارد و این یعنی رخ دادن فصل تابستان. شش ماه بعد وقتی قطب شمال از خورشید دور شده باشد، خورشید مسیر کوتاه‌تری را در آسمان طی می‌کند و ارتفاع پایین‌تری دارد که به معنی رخ‌دادن زمستان در نیم‌کره‌ی شمالی است. در هنگام اعتدالین، محور گردش زمین به دور خود، نه از خورشید دور و نه به آن نزدیک می‌شود و فصل بهار یا پاییز اتفاق می‌افتد.

در واقع علت اصلی به وجود آمدن فصل‌ها روی کره‌ی زمین، زاویه‌ی محور چرخش زمین به دور خود نسبت به محور عمود بر صفحه‌ی گردش زمین به دور خورشید است. همان‌طور که در شکل ۲ می‌بینید این زاویه تقریبا ۲۳/۵ درجه است. در این شکل، چهار نقطه‌ای که تغییر فصل‌ در آن‌ها رخ می‌دهد نشان داده شده است. این چهار نقطه به ترتیب به اعتدال بهاری، انقلاب تابستانی، اعتدال پاییزی، و انقلاب زمستانی معروفند. وقتی که قطب شمال به سمت خورشید متمایل شده باشد، در نیم‌کره‌ی شمالی مسیر خورشید در آسمان طولانی‌تر است و خورشید در ارتفاع بالاتری قرار دارد و این یعنی رخ دادن فصل تابستان. شش ماه بعد وقتی قطب شمال از خورشید دور شده باشد، خورشید مسیر کوتاه‌تری را در آسمان طی می‌کند و ارتفاع پایین‌تری دارد که به معنی رخ‌دادن زمستان در نیم‌کره‌ی شمالی است. در هنگام اعتدالین، محور گردش زمین به دور خود، نه از خورشید دور و نه به آن نزدیک می‌شود و فصل بهار یا پاییز اتفاق می‌افتد.

شاید شنیده باشید که در هنگام اعتدال بهاری خورشید از شرق طلوع و در غرب غروب می‌کند! این گزاره، بدیهی به نظر می‌رسد اما منظور از این جمله، «دقیقا» شرق و «دقیقا» غرب است. شکل ۳ این مسئله را به وضوح نشان می‌دهد. در زمان‌های دیگر سال، مثلا در هنگام انقلاب زمستانی، خورشید به جای شرق از شمال شرق طلوع می‌کند و در شمال غرب، غروب. دقت کنید که این شکل نمونه‌ای در نیم‌کره‌ی جنوبی را نشان می‌دهد. اعتدال بهاری در نیم‌کره‌ی شمالی مصادف با اعتدال پاییزی در نیم‌کره‌ی جنوبی است و در نیم‌کر‌ه‌ی جنوبی به جای بهار، فصل پاییز آغاز می‌شود.

از قرن‌ها پیش اعتدال بهاری در نیم‌کره‌ی شمالی جشن گرفته می‌شود و ما آن را لحظه‌ی تحویل سال می‌خوانیم.

نکته‌ی قابل توجه دیگر درباره‌ی تقویم خورشیدی، وقوع سال‌های کبیسه است. در واقع زمین در مدت ۳۶۵ روز و ۵ ساعت و ۴۸ دقیقه و ۴۵ ثانیه به دور خورشید می‌گردد، در حالی‌که سال‌های قراردادی تقویم ما، ۳۶۵ روز است.  از این رو، تقریبا هر چهار سال یک بار، سال کبیسه است که یک روز به روزهای اسفند اضافه می‌شود تا این کمبود حدود ۶ ساعت در سال جبران شود و هم‌چنان با طبیعت منطبق بمانیم. اگر دقیقا اختلاف هر سال، ۶ ساعت بود، درست هر چهار سال یک بار کبیسه داشتیم ولی به دلیل این‌که ۱۲ دقیقه کم‌تر است، گاهی هر ۵ سال یک‌بار کبیسه در نظر گرفته می‌شود. کبیسه‌ی تقویم خورشیدی ایرانی با تقویم خورشیدی میلادی منطبق نیست و برای همین است که بعضی سال‌ها مانند امسال، اول فروردین مصادف با ۲۰ مارس است و در بیشتر سال‌ها، مصادف با ۲۱ مارس.

سؤال‌ دیگری که ممکن است برایتان پیش آمده باشد، این است که چرا گاهی لحظه‌ی تحویل سال در روز آخر اسفند است و گاه در روز اول فروردین. همان‌طور که گفتیم زمین در ۳۶۵ روز به طور کامل دور خورشید را طی نکرده است و حدود ۶ ساعت دیگر نیز لازم است تا یک دور کامل را طی کند. برای همین هر سال حدود ۶ ساعت، لحظه‌ی تحویل سال نسبت به سال قبلش متفاوت است. اگر این لحظه، برطبق زمان ایران، در نیمه‌ی اول روز، یعنی قبل از ساعت ۱۲ ظهر باشد، آن روز، اول فروردین است و اگر در نیمه‌ی دوم روز یا بعد از ساعت ۱۲ ظهر باشد، فردای آن روز، اول فروردین خواهد بود. امسال (۱۳۹۵)، تحویل سال روز اول فروردین به زمان ایران اتفاق می‌افتد.

 

آزاده کیوانی

Homepage

 

شکل ۲: در هنگام اعتدال بهاری خورشید از شرق طلوع و در غرب غروب می‌کند. در زمستان، خورشید از شمال شرق طلوع و در شمال غرب غروب می‌کند و در تابستان از جنوب شرق طلوع و در جنوب غرب غروب می‌کند.شکل ۳: در هنگام اعتدال بهاری خورشید از شرق طلوع و در غرب غروب می‌کند. در زمستان، خورشید از شمال شرق طلوع و در شمال غرب غروب می‌کند و در تابستان از جنوب شرق طلوع و در جنوب غرب غروب می‌کند. عکس از http://tinyurl.com/o2yoe9c برداشته شده است.